Episode IV: Here comes the sun

Hallo iedereen,

Alweer veel te lang sinds mijn laatste verslag foei foei.
Ik sloot vorige keer af vlak voor mijn volgende trip naar de Karoo. We gingen met Henry, de persoon die mij een auto huurt, en andere huurders. De rest was allemaal Duits en Duitsers hebben nogal de neiging om Duits te praten, ook al staan er gewoon anderstaligen bij. Gelukkig spreek ik ook Duits dus ontgaat me niets. Henry liep hier natuurlijk ook tegen aan; maar hij sprak sprak geen Duits. Daarom besloten wij samen de rest buiten te sluiten door samen Afrikaans te gaan praten. We gingen naar Henry's eigen boerderij om de schieten, te braaien en vooral te relaxen. Eerst maakten we een kort stopje bij het huis van Pietrus, zijn herder die daar samen met zijn gezin in een golfplaten hutje woont. Het was voor hem natuurlijk ook zaterdag en voor pietrus was om 5 uur dus al ladderzat. Met zijn iconische Napoleon-hoedje met grote roze pluim strompelde hij toch maar met ons mee om de schapen binnen te halen. Uiteindelijk gingen we braaien en marshmellows roosteren boven het haardvuurtje en was het wel lekker knus. Wel was er geen elektriciteit en dus niet echt een plek voor een nachtblind persoon als ondergetekende. Ik deed er denk ik wel 10 minuten over om van schuur naar het toiletgebouw 20m verderop te komen. Verder heerlijk gegeten en genoten van de rust daar, en de volgende dag geschoten op blikjes en weer gebraaid. Toen was het tijd om terug te rijden en dat was echt een hele gave rit. We waren met twee auto's en Henry reed heen met die van mij, en ik zelf terug. Henry was een beetje laat voor een afspraak dus reed hij flink door. Op een gegeven moment reed ik 120km/u op onverharde woestijnwegen. Hoewel het pad wel redelijk was, waren er ook stukken met kuilen en plotselinge heuvels. Dit zag ik vaak op tijd maar een enkele keer maakten we toch wat "air time" door plotselinge heuvels. In vele opzichten lijkt het op een achtbaanrit, behalve dan dat de mogelijkheid dat de mikmak waar je inzit uit elkaar valt bij mijn Mercedes uit 1985 een stuk reëler is dan in familiepark Slagharen. Desalniettemin was het echt onvergetelijk. Oja, aan het begin van de trip hebben we nog chocolade, kaas en wijn geproefd op de wijnvelden. Vooral de chocolade was helemaal mijn ding. Het wordt handgemaakt en je krijgt er uitleg over het productieproces en de cacaobonen. Het is bijzonder hoe de verschillende soorten aarde over de hele wereld zijn uitwerking hebben op de uiteindelijke chocolade. Chocolade uit Madagascar smaakt dan een stuk fruitiger dan die uit Oeganda enzovoorts. De kaas en wijn was wel leuk voor erbij.

Ik ben ook vaker uit eten geweest de laatste tijd,een memorabele avond was toen we gingen eten bij SimplyAsia, een Aziatische keten hier in Afrika. Ik ging met wat vrienden met de auto erheen en parkeerde. Omdat Stellenbosch zo'n oude plaats is de goot tussen de straat en stoeprand als het ware een diepe kuil. Ik weet niet precies wat voor nut dit ooit gehad heeft maar je moet dus goed opletten dat je dus tijdens het parkeren niet in de kuil rijdt van zeker wel 50cm diep. Lekker gegeten, maar de chileense vriend waar ik mee was moest nog wat zalm ritselen bij dit restaurant dat hij daar kon krijgen tegen inkoopprijs. Dus ik zei tegen hem en de Deense vriend dat ik vast de auto ging halen. Nou staan er altijd overal 'mannetjes' die je helpen inparkeren, uitparkeren uitstappen, spullen dragen, plekje aanwijzen en je billen zo ongeveer afvegen terwijl ze dit doen. Dus natuurlijk kwam een mannetje mij helpen uitparkeren. Hij deed dit heel goed maar ik stond dicht op de gevreesde greppel en ik reed een klein stukje te ver. Met een wiel in greppel dus, en andere wielen in de lucht dus achteruit rijden hielp niet want dan reed je in het luchtledige. Mannetje duwen en ik ging maar helpen. Mannetje riep zijn mede mannetjes om ook te duwen en ik moest maar in de auto zitten. Dit liep allemaal goed maar ik moet toch eerlijk bekennen dat de extra billenveeg-optie me nog bijna goed van pas was gekomen. Was bang dat mijn vrienden hadden staan toekijken hoe ik vervolgens tot overmaat van ramp bij het omkeren ook nog de motor af liet slaan maar die waren nog binnen. Ik natuurlijk heel cool buiten wachten "What took you guys so long?".

Ook heb ik mijn scheerapparaat opgeblazen omdat het blijkbaar bijna precies hetzelfde ladertje heeft als die van mijn tazer (ja ik heb een tazer onder mijn autostoel liggen). Daarnaast heb ik in het kader van mijn HIV/aids course waarin ik leer over aidspreventie in Zuid Afrika voor het eerst kennis gemaakt met de organisatie Legacy, waarvoor ik samen met anderen een product voor kinderen ga ontwerpen waardoor ze op een leuke manier meer leren over hygiëne en de gevaren van HIV/AIDS. We krijgen een budget om een spel te maken in het kader van deze onderwerpen. Dusss bij deze: ideeën zijn welkom. Ik heb zelf al wel een idee om uit te voeren en gelukkig heb ik allemaal spulletjes vanuit Nederland meegenomen (zoals stickeezz van de Dirk; bedankt rami en ruby!) die me hierbij kunnen helpen. We komen nu echt aan op het praktijk gedeelte en ik denk dat dat het vak zo leuk maakt- echt werken in de township en ervaren hoe het is om daar te moeten leven. Want kayamandi, de township van Stellenbosch rijd ik soms doorheen om eraan herinnerd te worden dat ik toch echt in Afrika ben. Het koloniale Stellenbosch geeft in dit opzicht namelijk een sterk vertekend beeld van het echte Afrika.

Mijn ouders komen woensdag langs tijdens hun rondreis door Zuid Afrika, het lijkt me dan heel leuk om ze rond te leiden. Ik wil wel weer met ze naar de wijnlanden voor meer chocolade. Aan de ene kant lijkt het me wel apart als ze opeens voor me staan, maar aan de andere kant zal ik denk ik snel aan het idee wennen omdat ik al een poosje weet dat ze dicht (lees; nog maar drie dagen rijden) bij me uit de buurt zijn. Ik kijk er heel erg naar uit om vanalles samen te doen. Daarna zullen zijn doorreizen naar Kaapstad en zal ik ze weer volgen.

Ik heb al weer veel geschreven maar heb nog veel te vertellen, snel het volgende deel!