Episode I: EK148

Na een lang en toch wel moeilijk afscheid heb ik dan toch eindelijk iedereen achter me gelaten op weg naar mijn grootste avontuur tot nu toe. Vijf maanden studeren en reizen in Zuid-Afrika. Ik ga hier verschillende vakken volgen met zowel internationale studenten als Afrikaanse.

Ik heb deze reis al lang in het vooruitzicht sinds ik in februari van dit jaar te horen kreeg dat ik de enige plek had gekregen voor mijn studie Sociologie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Ik had me meer aangemeld voor de lol dan met de gedachte dat ik echt de plek zou krijgen, maar ik besliste voor mezelf dat als ik het toch zou worden, ik ook echt zou gaan. Vandaar dat ik hier nu zit. Tsja..

Ik heb een lange tijd niet echt het gevoel gehad dat ik Nederland vijf maanden niet meer zou zien, inclusief alle lieve mensjes daar. Zelfs tot de laatste week, waarin je wordt overspoeld met vragen als 'Heb je er al zin in?' en 'Het komt er nu bijna aan hè?' begon het nog niet echt te dagen dat ik snel in het land van de rode aarde zou staan. Maar uiteindelijk, slechts een paar dagen voor vertrek ga je je realiseren dat je sommige mensen in Nederland voorlopig voor het laatst ziet. Als ze nog even bij je langskomen en s'avonds weer je voordeur doorlopen en in de nacht verdwijnen en dan denk je; daar gaan ze dan. Meestal riep ik ze dan nog een keer heel stom 'nou, doei' toe.

De reis met Emirates vlucht EK148 op 13 juli begon onverwacht aangenaam omdat ik werd geupgrade naar business class vanwege overboeking van de vlucht. Ik vloog met een nieuwe Airbus A380 Dreamliner en ik stond toch wel even versteld van de ongekende luxe aan boord. Het gaat als volgt: Je hoeft niet te wachten om het vliegtuig in te gaan, en je wordt hartelijk begroet door stewardessen en de piloot. Dan wordt je naar je plek begeleid, dit is geen stoel in een rij van drie of twee, maar een 'hokje' voor jezelf. Dit heeft een minibar en een televisie met een soort Netflix-achitge bibliotheek aan muziek, films en series. Je hebt een stoel die elektrisch bediend kan worden met massage-stand en je kunt het hele geval ook ombouwen tot slaapcapsule. Als je aankomt staan er al allerlei drankjes klaar maar al snel komt je persoonlijke in-flight-slave je een Veuve Clicquot Yellow Label aanbieden als welkom.

Deze persoonlijke stewardess is er voor ongeveer tien passagiers, en ze studeren eerst je naam in, en spreken je daar dus ook mee aan. Dus dan vragen ze 'How are you Mr. Moet?' Ik zat inmiddels met de champagne en benen omhoog in een stoel die mijn krent masseerde dus kon eigenlijk geen op of aanmerkingen maken. Je krijgt een hele uitleg over de tablet waarmee je de televisie en de stoel bedient. Er is ook een lunchroom waar je gratis drank (lees: Johnnie Walker, Jack Daniels en diverse wijnen) kunt halen. Helaas geen Moët, dat was wel weer een beetje karig.

Deze eerste zes uur vliegen waren dus buitengewoon aangenaam, in het toilet waren ook allerlei gratis pakketjes met tandenborstels en tandpasta, scheermesjes en schuim en kammetjes om te pakken. Natuurlijk heb ik op zijn Hollands dat hele toilet leeggeroofd.

Toen landde ik op Dubai, wat ook een groot en modern vliegveld is. Maar verder is er geen reet te doen en heb je ook niet echt het gevoel alsof je ver weg van huis bent.Het was ook nacht toen ik er aankwam dus je zag helemaal niets buiten. Toen moest ik aan boord van vlucht EK772, een Boeing 777. Hier zat ik natuurlijk niet meer business class en dus had ik het gevoel alsof ik in een asielzoekerscentrum was beland. Als je business class gewend bent is het daar echt zwaar afzien, en deze vlucht was ook nog eens 9 uur. Ik zat aan het raam (dat wilde ik zelf) maar dat werkte me nu tegen. Want als je naar het toilet moet is het lastig om over 2 slapende mensen te klimmen. Gelukkig hoefde ik de gehele vlucht niet maar toen ik uiteindelijk mocht opstaan was ik zo verkrampt dat ze me beter direct in een volgende stoel -een rolstoel- hadden kunnen overtakelen.

Uiteindelijk was ik veel te blij dat ik er eindelijk was en ging ik snel naar de aankomsthal waar mensen van de International Office me zouden ontvangen. Ik was in Zuid-Afrika!