Episode V: The city

Deze week zijn mijn ouders op bezoek geweest in Stellenbosch en heb ik hen daarna gevolgd naar Kaapstad, waar zij hun reis door heel Zuid-Afrika zouden beëindigen. Woensdag 3 september heb ik ze eerst overgehaald om chocola te gaan proeven op de Wineries van Paarl. Het uitzicht is daar heel mooi en er is een winkeltje waar ze allerlei chocolade-gerelateerde producten verkopen. De kwaliteit van koffie en ijs overtreft dat van veel ambachtelijke zaakjes in Nederland maar is minstens twee keer goedkoper. S'avonds nog lekker gegeten en toen gingen we weer ieder naar ons eigen holletje.

Een paar dagen later zou ik ze weer zien in Kaapstad. Ik ging met mijn eigen auto en moest in het midden van de stad zijn, bij het Fountains Hotel. Ik kan het niet direct vinden, en blijkbaar was ik mijn ouders die stonden te wachten ook nog een keer straal voorbij gereden. uiteindelijk stond ik een straat verder te wachten (mijn routebeschrijving gaf aan dat ik daar moest zijn). Ik wilde achteruit het parkeervak uitrijden toen ik opeens een kletterend geluid hoorde, ik dacht dat ik iets geraakt had maar het kwam van boven me. Ik stapte uit en zag dat er allemaal telefoononderdelen op mijn dak lagen. Had iemand zijn telefoon uit een raam laten vallen, bijna door mijn sunroof heen. Later vond ik nog een blackberry frontje naast de passagiersstoel.

De eerste dag zijn we de Tafelberg opgegaan per kabelbaantje (gelukkig). Het uitzicht is echt heel mooi, en we hadden geluk dat de lucht heel helder en zonder bewolking was. De Tafelberg is immers vaak gehuld in een wolkendek, wat het klimmen veel moeilijker maakt en bovendien is het dan een stuk kouder. Mijn vader besloot opeens dat het wel leuk zou zijn om de berg af te dalen, dit zou volgens hem 45 minuten duren want het was een goed begaanbaar pad. Dit is echter niet het geval, het enige dat je kon zeggen was dat er inderdaad iets was dat in de verte op een pad leek. De afdaling moest met zorg worden uitgevoerd want stenen lagen kriskras door elkaar en je moest de meest vlakke eruit pikken om op te staan. Vreemd genoeg waren er her en der nog wel hekken die je konden tegenhouden. Het enige jammere was dat ze hadden besloten deze hekken te bedraden met prikkeldraad. Dus mocht je misstappen en te pletter vallen had je ook nog het genoegen om onderweg opengereten te worden door roestig ijzer. Uiteindelijk zijn we 3 uur onderweg geweest. Dit soort aangename voetreizen staan in onze familie bekend als 'Bert Moet Reizen B.V''. De rest van het gezin wordt paradijselijke oorden beloofd op vervolgens te belanden in ravijnen of moerassen. Toch ben ik heel dankbaar dat ik de afdaling heb kunnen doen, want te voet kun je eindeloos genieten van het geweldige uitzicht en handel je langs en onder watervalletjes en rotsformaties.

De volgende dag gingen we naar Robben eiland, je wordt daar rondgeleid door ex-gevangenen. Wat wel jammer was is dat je in een bus het eiland overgaat, je kunt dus niet vrij over het eiland lopen. Er zitten veel schildpadden en broedvogels. Ook de expositiewaarde van Robben Eiland is niet bijzonder hoog. We hebben Nelson Mandela's cel gezien, dat was wel heel leuk, en de steengroeve waar de gevangenen werkten. De binnenkomstpoort is ook indrukwekkend evenals de vele wachttorens. In de steengroeve was een grot, waar de gevangenen (meesten zeer hoog opgeleide politieke gevangenen) hun kennis uitwisselden. Deze grot noemden ze dan ook 'Robben Island University''. Na een tijdje heb je het echter wel gezien en gingen we met de boot terug. Onderweg zie je soms een voorbijdobberende pinguïn of zeehond, wat de heen en terugreis ook afwisselend maakt.

Die dag ook nog de stad ingeweest, naar de overdekte markt en de Kaapse Tuine, vlak naast het parlementsgebouw. Het wemelt hier van de eekhoorns, nijlganzen en ratten. Werkelijk overal hupsen ze om je heen om te kijken of je wat te snaaien valt. We zagen een familie die een vergeefse poging deed tot picknicken, maar werkelijk alles werd gestolen door de beestjes.

De derde dag gingen we naar Boulders Beach, de pinguïn kolonie. Ik wilde hier heel graag heen. Ze zitten letterlijk overal dus je moet onder elk struikje kijken want ze zijn zeker niet schuw of bang. Soms hoorde je opeens een balkend geluid (als een ezel) onder een of andere steen een paar meter bij je vandaan. De makkelijkste manier om ze te vinden is echter om gewoon af te gaan op de smerige visgeur en schijtsporen die ze over de stenen trekken. Er is een betaald gedeelte, waar je dichtbij het strand kan komen waar ze lopen, maar als je het gratis pad ver volgt dan kom je op een gegeven moment in een gedeelte waar je er gewoon tussen loopt. Ik een gegeven moment zat ik letterlijk een halve meter bij ze vandaan. Ze zitten in feite niet echt opgesloten, ze kunnen in principe overal heen. Mensen die vlak aan het strand wonen hebben ook konijnengaas rond hun tuinen omdat anders als je s'ochtends je gordijnen opendoet er geen kat maar een kolonie krijsende pinguïns je geraniums staan onder te kakken. Ook staan er borden dat je voor vertrek even onder je auto moet kijken of er geen pinguïns zitten.

Na afloop van elke dag ook weer heerlijk gegeten en toen was het alweer tijd om gedag te zeggen. Ik vond het echt heel gezellig met mijn ouders en nu moet ik de reste van mijn vakantieweek gebruiken voor een toets die er op de eerste maandag na deze week gepland staat :(

Groetjes!